Gittin,
Buğulandı gözlerin de ,
Akamadı bir türlü,
Beni ağlatmamak için ,ağlamamayı becerecek kadar,
Hatta beni teselli edecek kadar,
Büyüttü bu ayrılık seni.

Yazık yaşayamadın bu yıl çecukluğunu,
Baktım da ardından giderken,
Dudakların titredi,
Ellerin buz kesti,
Katılaştın sanki.
Ama küçük bir kadın gibi,
Sanki sen benim annemmişsin de,
Beni yatılı okula bırakıyormuşsun gibi,
Bir eda vardı gidişinde .

Hedefimiz belli evet.
Sen de ben de ikimiz de ,
Belki de aptalca bir kararın peşinde ,
Geri dönmek zormuş gibi,
Devam etmek zorundaymışız gibi
Özlemin doruklarındayız .
Hasret alabildiğine uçsuz bucaksız ,
Söz verdirdin giderken bana da ağlamayacağım diye.
Ama belli ki karagözlüm ben o kadar da güçlü değilim artık.
Sen benden de güçlüsün,
Benden de kararlı.

Tek dileğim akan gözyaşlarıma inat.
Başarması Uğurcanın.
O’na belli etmiyorum ama içten içe.
Bunca yokluğuna dayanışımız,
Çekilmez geçen bir hafta sensizlik,
Boşa gitmez inşallah diye de dualar ediyorum.

ANNELİK BÖYLE BİR ŞEY.
RAFA KALDIRILDIĞI KENDİNE AİT TÜM İSTEKLERİN
KARŞILIKSIZ ,DOĞRUSU TEK KARŞILIĞI YİNE EVLATLAR İÇİN OLAN,
BİR ÖMRÜN ADANILDIĞI , BİR HAYATIN TEK ANLAMI OLAN,
SEVGİ DOLU KALBİN SAHİBİ OLMAK.

Anne olmayı seviyorum.
Sizleri seviyorum evlatlarım.



12/12/2010