Hilkat bir sır yumağı, çözde çözebilirsen,
Her şey açık ortada, gör de görebilirsen.
Tüm yollar ona gider, yoluyla yolcusuyla,
Yolculuk zor gelirse, dön ki dönebilirsen,

Çocukluk yıllarımız, fark edilmeden geçti,
Bilinmez ki kim bizi, nasıl ve neden seçti.
Esti kavak yelleri, hep gençlik yıllarında,
Nasıl, nerde geçti, yıllar sanki bir hiçti.

Çoluk çocuk der iken, şaşırdık, sağı solu,
Yokuşu çok, düzü yok, zorluymuş hayat yolu,
Yaş kırkına varınca, sanki her şey hayalmiş,
Ne dün var ne de yarın, hasret ve umut dolu.

Nasıl geçti yıllarım, hiç farkına varmadım,
Vuruldum can evimden, ben yaramı sarmadım,
Dost diye bildiklerim, terk etti birer birer,
Kader deyip çektim ben, kimseye darılmadım.

Yaş kemale erince, bir bir çözüldü sırlar,
Güzelim saçlarımı, dört yandan sardı kırlar,
Yolun sonu göründü, kaçmakla kurtuluş yok.
Sayamadım peş peşe, kaybolup gitti yıllar.

Rahim denen durakta, dokuz ay on gün kaldık,
Hayatı bitmez sandık, ömür boyu aldandık,
Verilmedi bir fırsat, durmaya dinlenmeye,
Sadece ölmek için, çok dertlere katlandık,