Ey gafletlere Dalan!
Hayatı tatlı görüp!
Ahireti unutan!
Dünyaya talip nefsim!

Bilir misin bu halin,
Devekuşuna benzer!

Avcıyla karşılaşır
Kanadın yok,
Uçamaz!
Cüssen ağır,
Kaçmaz!
Bakarsın kurtuluş yok.

Kurtuluş yumuşacık
Kuma sokmakta başın,
Kum içinde gözünü kapamak,
En son işin,

Koca gövden dışarıda!
Nasılda unuttun sen,
Avcı gülerek,
Söyler,
İşimi bilirim ben.

Zan edersin ki avcı,
Görmüyor koca tümsek,
Başı yok yeryüzünde,
Yükselen etten öbek.

Yalnız ki sen,
Gözünü,
Kum içinde yummuşsun,
O seni göremez sanıp,
Bir maskara olmuşsun.

Gel bu gafletten uyan.
Dünya daimi değil,
Saklandığın O Avcı,
Senden bihaber değil.

Aldanıp hislerine,
Ömrü ebedi sanma,
Gaflet kızgın bir ateş,
Dikkat et,
Oda yanma.

Sen den önce niceler,
Yandılar görmedinmi?

Ardından ağıt yakıp,
Gözyaşı dökenleri
götürüp birer birer,
dostları gömmedimi?

Ummadığın bir anda,
Sıra sana gelecek,
Kuma soktuğun başın,
Ecelle kesilecek.

Kaçmak kurtuluş değil,
Neden anlamıyorsun,
Hakikati görmeye
Neden yanaşmıyorsun.

Sevdiğin yakınların,
Sahiplendiğin malın,
Benim dediğin mülkün,
Çok güvendiğin dostun ve birde ahbabların
Seninle ne kadarcık,
Kalacak sanıyorsun?
Nereye kadar seni takip eder diyorsun?

Dünyada bir misafir,
Vazifeli me-mursun
Tüm kâinat emrinde,
Neden anlamıyorsun?

Çevrene hikmet ile
Baktığında her bir şey,
Canlı cansız, ne varsa,
Büyük ve küçük dâhil,
Hiç bir şeyin ne mana,
Ne mantık,
Ne sanat,
Ne hikmet,
ÖZELLİKLE vazifesiz
Olduğunu görmezsin!!

Sen nasıl,
Zan edersin,
Kendini,
Bir başıboş,

Hayatını manasız,
Varlığını maksatsız,
bedenini sanatsız
Düşünürsün değersiz.
Olamaz böyle bir fikir.
İnsan için hiçte hoş.

Ey nefsim.
Kendine gel.
Rabbine dön.
Vazifeni artık bil.

Yaratılış maksadın,
Âlidir anla bunu,
İhanet etme sakın,
Müsait bir hal yaşa,
Olma sakın,
Ser sefil.

Yol uzun,
Yükün ağır,
Mesuliyet çok büyük,
Bu iş her şeyden mühim,
O kadar basit değil.

Hesaba çekilmeden,
Çek nefsini hesaba,

Kurulur yüce divan,
Rabbin soracak sana,
Bunca rahmet, inayet,
Bunca nimet merhamet,
Nedir isyanın bana.

Kaçırmadan,
Uykunu,
Azrail adlı elçi,
Daldığın bu uykudan.
Artık ne olur UYAN.