Kelam sıfatından süzüldü geldi,
Levhi Mahfuz’undan yazıldı geldi,
Doğum hayat ölüm, hepsi içinde;
İnci mercan gibi, dizildi geldi.

Seçkin Peygamber’e seçkin bir Kitap,
Hem inse hem cinne, birlikte hitap,
Hayatımın tümü, tanzim edilmiş;
Yollarım çizilmiş, hep etap etap.

Zaman cahiliye, mekansa Mekke,
Kırk yaşında biri, yoktu tek leke,
Oku Yaradan’ın ismiyle dedi;
Cebrail isminde bir melaike.

Vahiy gelirdi her yılda her ayda,
Rehber oluyordu her bir olayda,
Resül ezberlerdi, peşinden ashap;
Katipler geçerdi kalemle kayda.

Ayet ayet, sure sure getirdi,
Yirmi üç senede, ancak bitirdi,
Yüzbinler kurtuldu itaat edip;
Kulak tıkayanlar, tümden yitirdi.

Ashap dizilirdi hepsi bir saffa,
Talebe olmuştu tüm Ehli Suffa,
Aydınlanmışlardı, yıldızlar gibi,
Işık saçıyorlar her bir tarafa.

Resul öğretmendi, hanesi okul,
Koştu geldi duyan her akıllı kul,
Kuran’ın nurundan ayrılma kardeş,
Gerçek nur burada gel sen de sokul!

O inince şair saygıya durdu,
O inince kahin hepten kudurdu;
Soyları kurudu put kullarının,
Batıl silindi Hakk düzen oturdu.

Kur’anı toplamak, elbet gerekir,
Bunu başarmıştı, bir Ebubekir,
Çoğaltmaya sıra gelince bakın,
Halife Osman’ı etmeli zikir.

Resul bırakmıştı iki emanet,
Birisi Kur’andı, diğeri sünnet.
Sıkı sarılana iki müjde var;
Bu dünyada rahat, ukbada cennet.

Kur’an okuyanı git Mısır’da bul
Hüsnü hatla yazan, bizim İstanbul.
Kim hizmet eylerse, çok güzel eyler,
Allah’ın katında, olur en makbul.

Milyonlarca insan ezbere bilir,
Binlerce okulda dersi verilir;
Cennetin kapısı sayılır Kur’an,
Açmadan içeri nasıl girilir?

Allah’ın insana en son hitabı,
Budur dünyanın en meşhur kitabı;
Kuransız da hayat olur diyenler,
Yeniden yapın her türlü hesabı.

Siz Kur’an öğrenin ve de öğretin,
Siz en hayırlısı olun Ümmet’in!
Siz Kur’ana açın tüm kapıları;
Başka hiç çaresi yok bu Millet’in!

Ekrem Şama