Üzerime üzerime geliyor yalnızlık
Hazan mevsimindeyim çaresiz.
Duygu gemisi bir başka yol alıyor denizimde
Ağlamaklı bir bakıştayım...
Ne yapsam bulamıyorum kendimi
Hayat denen çukurun içerisine düşmüşüm
Çıkmak bilmez bir haldeyim
Kafamı nereye çevirirsem çevireym
Her tarafımı yalnızlık kaplamış !

İşte geriye kalan sadece çaresizliğim.
Issız sokakta tek başıma yürür gibiyim sanki
Ağlamaklı sözlerimle çağırıyor kalbim o eşsiz sevdamdaki saklı seni !
Hani nerdesin, diye haykırıyorum sana...
Bilirsin ya hani hayatımdaki tek mutluluğum sensin.

Yalnızlığım ve ben !
Hayat denen bir ateşin içresindeyim...
Umut mu bırakır sende !
UMUTSUZSUN...
Sevinç mi bırakır !
ÇARESİZSİN...
Izdırap ateşi bu
Çıksan kurtulamazsın
Kısacası sen çaresiz ve yalnızlıksın.

Evet ben...
Her şeyi yanan odun parçası gibi gören,
Umutsuz olan ben.
Yanlışlık yok ta kendisiyim...

Her gece uyuduğum zaman rüyalarımda seni görürüm
Ve kulaklarıma yankılanan ses,
’Yalnızlığım ve korkum’ olmuştur.
Ellerimi tutuşunun bir hayal olma korkusu bu
Yalnızlık ve sensizlik korkusu !

Sevda Çiçeğim...
Tek dileğim var senden
Benim adımı YALNIZLIK
Soyadımı SENSİZLİK koyma.
Beni çaresiz bırakma !