8
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
2235
Okunma
geçmişi gördüm.
tanımıyor bizi.
dünya çok uzakta artık
alabildiğine ölümlü.
ondan sebeb huzursuz yeryüzü.
ormanın göbeğinde,
açıklanmayan ne var.
her şey
bi o kadar
yaşadığıyla, eksiksiz ve bütün olanın
sonsuzluğunda.
kökleri görülen çınarlar,
yağmura alıştıkça yaşlanıyorlar.
ya yağmur.
onu hayata ne bağlıyor.
ve neden tanrım,
o yaşlanmıyor.
bir yanılgı olabilir insan.
acıyla hayata bağlanıyor
ve umutla kendini ayakta tutuyor.
unuttukça sonsuzu ve alıştıkça zamana
işte o an yaşlanıyor.
ama olmuyor,
kökleri var insanın.
geride bıraktıkları.
açıklanmayandan başlıyor sonsuz.
uçsuz ve bucaksız diyor, tanrı.
ellerini göster bana,
kimler var kıvrımlarında.
ve ne zaman unuttuğunu sorduğunda
alışkanlık olabilir yaşam
yoksa neden yaşlansın ki insan...
...
..
.
5.0
100% (11)
Cevap Yaz
