Küt küt vuran kalbim
Sığmazdı nefesim gökyüzüne
Yüreğime kanat olan sevgin
Kondurmazdı başkasını tenime
Ayaklarım adımlarıma mahçup
tülleniyor resmin başucumda

Kader seni yazdı defterime
Sense bana pusu kurdun
Bakmadan okurdum ezberime
Şimdi bana bakan el oldun
gözyaşlarım kirpiklerimi sıvazladı
geçen günlerimin turası silindi

Unuttun çoktan sevdiğini
Bense karalanmış yaprağım
Bilmezdim çabucak sileceğini
oysa seni yeşerten toprağım
mürakkebim kalemden süzülürken
senin gidişine durakaldı

Irmaklara döktüm berraklığını
Kara bahtım sana yandı
gökyüzüne fırlattım aydınlığını
divane gönlüm sana yandı
koynumda uyurken geceleri
sabahında el koynunda uyandın

Ektim seni gönül tarlama
büyüttüm gözyaşlarımla
bayrak diye çektim bağrıma
sakladım sesini nefesimin arasında
Salkım saçak ettim seni
Kurak tarlada susuz bıraktın beni

anladım ki şimdi
değmezmiş sana koşmalarım

Melikşah Selçuklu