eskide kaldı akşam güneşi
Sabaha kadar yaktığımız gönül ateşi
Küllerindenden doğurdu aşk, ikimizi
Hüznün çırasında eriyor ömrüm
Vakit ayrılıksa onuda tadarım
Virane ömrümüde sana adarım

İlk gördüğüm vakit
Yenik düştü kalbim gözlerine
Baglandı ellerin ellerime
Gülmeyen çocukluğuma inat
Yüreğin kanatlandırdı bedenimi
Köprüler kurduk gönül kıyımıza
Doymazdık, geceler yetmezdi sevgimize
Bir gönülse onuda sana yakarım
Bırakmam sabahın aydınlığına
Giderim gecenin karanlığında
Gözyaşlarımı içime atarım

Sende buldum şifayı
ayağıma gelen doktorumdun
En tatlı sohbetler bizim soframızda iken
Hüzün bize ayran oldu
Dikenler içinde gülümdün rengarenk
Sesinle İrkildi düşlerim
Ölü yaşayan ruhumu uyandırdın
Sensizlikse onada alışırım
İndirip yelkenimi
Ardıma dönüp bakmadan
İçimi çeker giderim

Kalbimde bir çizik
Sızlar adını her duyduğum an
Ben sana hasretken
Susuz toprakta seni bulmuşken
Çölün ortasında kavurdu yokluğun
harmanımda Savruldun uzaklara
Eledim eledim seni bulamadım
Gidiyorum bir başıma
Aldırma benim telaşıma
Senide içime gömer giderim