bir kasım boğuyor şehri
her seferinde bir çığlık,
bir feryat,bir figandır kopuyor
derken saçları omuzlarında tıkanıyor
ve sessizlik çöküyor kirpiklerine
beyaza boyanıyor ortalık aniden
her seferindekinden farklı
bir gün çıkarıyorum bense cebimden
sanırım sihirbaz değilim
olamayacağım
öyle ki herkes sarhoşluğunda bir şeylerin
anlamıyorlar
anlamak istemiyorlar beni
önce veya sonrasında
tamı şöyle böyle bulan bir saatte
duruyor cebimden çıkardığım gün
uzunca bir uykuya dalıyorum
ki uyuduğumda bir kralımdır ben
- belkide bir tanrı-
uyandığımda tanınmayacak haldeyim
kasım geçiyor şehrin üzerinden
kar yağıyor iliklere kadar hissediliyor gün
tanrı bir kralı öldürüyor üşürken
gün bu gün
ve bir küfür gibi
yüzsüzce
toy bir şehzade
kuşatıyor
üzerinden
geçerek
yalnızlığı
işte o an
kırbaca vuruluyor bütün karamsarlığım.