Hele Bir Aşk De

aşkı yarattığında kadın
zorbalığını bilmezden önceydi erkeğin
sıcaktı güneşi içen su
aşk berraktı o zaman
kendi damarını bilir, akacağı yöne akardı

doğurduğunda yavru çayını
köleye alt köle oldu ırmak derine gömdü kirini
ince-kaba hatları her kütüğün
kaçamaklara vurulmuştu
çoktan kirlenmişti toprak

yurdundan uzak örtünmüş bir ezgi dilinde
makineyle konuşurken adam
dağlarına sığınmış kuş sesi
yavrum diye ağlaşırdı notalarda
sızım sızımdı bütün duygular
hâlâ yoldaydı masumca atılmış ilk adımı aşkın
serpilmiş sözcükler sırıtırdı paslanmış demirde

tanımsız bir oyundu aralarında oynanan
kütüğe bakardı, kütük de ona yan yan
kütüğün tozuydu dumanı değil
koşturup durduğu çıraksız bir atölyede
öksüre öksüre ciğerine çekilen

dişleri keskin ince belli hızara değil
tarihin gölgesine sığınmıştı
boylu boyunca bir kütük diklendiğinde
kıskançtı, korkak ve inat
döndü durdu öfkeye vuran çark

akıp tutunmak vardı çatlağına kavuşan her damlada
bir kadın adının baş harfiydi ustaca kazınan
kütük değil artık kalemlik
okşanırken incinirdi ojeli tırnakların altında
ihanetse buydu ihanet
anlamazsa insanın dilinden insan
taşa da çaksan çiviyi döner kalbini kanatırdı

kalemden kopan eller okusun kadını
toprağın ve suyun diliyle, yeniden
aşk doğursun kendini çocukça tertemiz
işlemek için yarını dökülsün göz nuru
ölüm değil arkası, siz aşkı kurtarın aşkı

süslenmiş sözcüklerinden okuyun şimdi
kirlenmiş bütün aşkları satır satır
savrulan yaprağa tutunur kadın
susar dikenine gelince şilanın

Ercan Cengiz
(Toprak Tutsun Külümü)