/üryan çığlığın nefesinde
yıkıldı şehrim/

cehennem kuyusuna düşmüşüm
ki.. benim bildiğim cennetti
tebessümle uzanırken Zühre yıldızına
üstü örtülü cümleler güruhunda
ucubeler iniyor


seviştiğim!
deccalmiş meğer


/güneşin rengi siyah mıydı?/


biat ettiğim adamın nefesinde
fahişe tükürüğü kokuyor
bacak arasından süzülüyor
üçgen yüzler


ve
kirli bir lahite kazınıyor adım
oysa
babil’in bahçelerine yakışırdı yüzüm


karanlık basınca şehrimin üzerine
kefensiz ölülerin tırnaklarından doğuyor
piç yaşamlar
isyanın şafağında
ayin sesi yankılanıyor


ah… yanıyor kanatlarım


şeddeleniyor cambazlıklar
bakışlarımda mühürleniyor
riyakarlığın en babası
günah dolduruyorum avuçlarıma
sırıtan büyücülerin inadına


isyan akıyor yanık dudaklarımdan
öfkenin dişlerinde örseleniyor
bakire ruhum


işte söylüyorum
yansın bütün şiirler


marazi bir aşka
satıldı iffet
bakma yüzüme İsa
çarmıhta aradığım
gaybın sırrı


garip bir monoloğun
keskin dönemeçlerinde
inzivaya göz kırpıyorum
sussun artık voltalarım


alâmetin sûretine çiviledim
hiçliğin soluğundaki kızıldenizi


Yeşim Deren