/dikenli göğüslerin
sabahına uyanmaktan yoruldum/


gözbebeklerimde yeşeren şiddet
ömrümün tuvaline çizdiğim resim
şimdi hangi zincirlere vursam sebebimi


biliyorum
yürüsem mevsimin en yeşiline
üryan sesin çığlığı yırtar
arafın kulak patlatan
uğultusunu


şimdi
siz koşun gökyüzünün mavisine
takılmayın
varlığımı linç eden
şizofren duruşuma


ben
esaretimin meczup penceresinde
güneşe nişan aldım
şeytani bakışlar alnımda mühür
titremesin ellerin zangoç
yürüyüşüm
gayya dibine


kül rengi uğultu mezarlığına bıraktım
cesedimin mor halini
dokunmayın!


dudaklarınızdan dökülecek iki kelimeydi
aldığım nefesin anlamı
ki… zaten sökmüşüm
ellerimin kınasındaki masumiyeti


gözyaşım kilitlendi
kirpiğimin ucuna


ağlatmayın
çocuk kalan yanımın
bakir gülüşlerini


dökülsün kelimeler dilimin ucundan
vurun
isyanımın şafağına


Yeşim Deren