hüznün çamuruna düştü yüzüm
ki hep maviyi arar gözüm
aç pencereyi kuzeyden
biraz nefes alayım
.
..
…


devşirme pezevenkler ip üzerinde yürüyor
bu dünyaya ait değilim
güneşin yüreğimi yaksın bırak
ben aya yürüyorum bak
ve
çiz tuvaline resmimi
ömrümü sedefkar ellerine serdiğim


hafif meşrep gülüşler
tırnakladı masum tenimi
asıldı dilime küfürün binbir türlüsü
tozunu sil geçmişimin
yeniden başlayalım


puşt tuzakların
ışık geçmeyen yollarında
çocuk yanım intihar
haydi tut elimi
yalancı gerdeklerin
kusmuk kokulu çarşaflarını
parçalayalım
döşümde it uluması karanlığın
inleyişim! çığlık oldu dondu dudaklarım
ruhumu açtım
durma!
iki basamak ötede eşiğin
sana nefes alıyorum


ufacık bir sebi gibi
kırılgan yanlarımı, peyke altına saklayıp
nikbin duygularına büründüm
usanmadım yine de
dimdik
gecenin üzerine yürüdüm
şimdi
utanmaz ellerin dikenli tellerindeyim
ruhumun ince yanlarıyla
sana kanıyorum
esir al tutsaklığımı
ölüyorum
görmüyor musun?


baksana
kurtarsana
duymuyor musun sırtlan kahkahalarını


yalancı sevdaların illegalitesinde dimağım durdu
emperyal düşlerim karabasan tuzağında
nikotin artığı nefesim
yolla bana gül kokunu


akıt mutluluk spermini kasıklarıma
ki binlerce orgazmın düşünü kurmaktayım


Yeşim Deren