ayak tırnaklarına kül olarak çöken son ısrarda
kalbinin dayandığı kapıların demir olması karında
itilmiş elmas hislerinden çocukluğunun,ihanet çelenklerinin
zamanına karşı duran çaresizlikler kazandın sen
hayat dedikleri savaşların aşamadığı yalnızlığın için

işte, bir gün bir kaplumbağayla oturup paylaştığın domatesin anısı
işte aşk boyunlu çılgın cinleri kara kızıl üzümlerinin
kendinden bile sakladığın kimsesizliği aykırılığının
ve iblisin bir daha deneyemeyeceği cennetlik yenilgilerin
bak yara veriyorlar tel tel, seni kelimelere kin tutanlar için

bu katran,işte bu gölgende gezinen kanın ayakları,tapan tanrın
doğru ile yanlış arasında kavrulmuş gerçekliğine çekilmiş tenin
gidilmemiş bahçelerdeki söylenmemiş kokuları korkuların
dolanıyor ve uluyorlar karanlığında dehşet içinde
kendi aydınlıklarında kaybolanlar için