Yağmalanıyor bitap yüreğim
Denizin kıyılarında soluksuzca titriyor
Siyah beyaz bedenim…

Yüreğime bir kuş kondu
Kanadı kırık boynu hasretlere dönük
Biliyorum bu haykırış sondu
Kelepçeli ellerimle koşuyorum özgürlüğe
Adımlarımı geri çekiyorum birden
Soluğum kesiliyor boğuluyorum

Kırık kalemimden dökülen sözcükler
Yanağıma bir tokat gibi çarpıyor
Karanlık oluyor gündüzlerim
Soluksuz kalıyor nefesim
Biri dur desin dinmeyen hasretime
Yanılgılar kaplıyor hücrelerimi
Demir parmaklıklara dar geliyor sevdalarım
Adına aşk diyorum bazen
Aşk deyince tükeniyor, bitiyor
Eriyor gözlerimin önünde

Sevda diyorum
Kavuşamıyor hasretle yanan eller
Dokunamıyor beyaz tenine

Hasret diyorum
Bitmiyor bu işkence
Göz pınarları kuruyuncaya kadar bitmiyor bu
İ Ş K E N C E …

Ve ayrılık
Alışılması zor bir yalnızlık
Ne kadar ağır gelse de bu tümce
Sığdırılamaz birdenbire bir ömre
Karanlıklara sığdırırım bakışlarımı
Heyelan olup da akan gözyaşlarımı
Kimse görmesin diye…

Çek üzerimden kara bulutları
Çek !
Bembeyaz bir hayatsa geçen gönlünden
Ver bana siyah beyaz bir hayatın içinden
Al ömrümü savur rüzgarlara
Dokunma yüreğim kalsın ortada
D o k u n m a !

“Yanılgılar kaplıyor hücrelerimi
Ateşe attım buz tutmuş yüreğimi…”