19
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
2983
Okunma

Boğazıma kadar doluyum bu şehirde
Sevmelere yenik düşmüş bir serçe gibi yüreğim
Soluksuz nefes alışlarım arttı aniden
Fırtınaya tutulmuş saçlarımdan asın beni asın…
Rengi maviden griye dönüşen denizlere atın beni
Bir bulutun ardından beliren gözlerin
Gizemine hayran kaldı düşüncelerim
Sığdıramadım hayallerimi dar gelen şu dünyaya
Sığdıramadım benliğimdeki duyguları
Karaladığım süt beyazı hüzün dolu sayfaya…
Gözüme sıçradı kalemimden akan kan kırmızı mürekkebim
Okşadı yanağımı tatlı bir heyecan ile
Aktı gözümden yaşla yıkadı tüm yazdığım çaresizlikleri
Topraktan filizlenen bir ağaç misali
Susadı sevdaya kan ağlayan gözlerim
Avuçlarımda bir aynanın toplayamadığım parçacıkları
Kanattı ellerimi
Hasretin yaraladı ürkek yüreğimi
Saklanıyorum artık her gördüğüm ağacın kirlenmiş kovuğuna
Uzatma ellerini uzatma artık
Uzatma
Elbet tutacak bir gün hasretten yağmalanan yüreğim
Ateşlerde kavrulan hüzün dolusu bedenini
Bu şehirde bir gökyüzü ağlıyor
Bir de ben
İsmini yazıyorum buz tutmuş camlara
Odamda asılı fotoğrafına bakıyorum saatlerce
Yakmak geliyor içimden
Aniden bir nefretle şimşekler çakıyor beynimde
Usulca bekliyorum ismin yankılanıyor boş odamda
Anılar geliyor kahverengi gözlerimin derinliklerine
Sonra susuyorum, susuyorum, susuyorum…
“Gelgitlerim olsa da benim
Ben yalnız, yalnız seni sevdim…“
08.01.2011
5.0
100% (13)