Yemyeşil akar sen gülünce dereler,
Gökyüzü şahit yazılır mahkemelere;
Seni anlatır gelen geçene!
Soysuz birkaç efkâr kalmıştır dişlerinin arasında,
Onu da rüzgâr alır,
Götürür senden ötelere…
Hani sen desen ki;
Bırak peşimi ey deli sevda!
Duymaz sağırdır,
İnan kaldıramazsın ayrılığı öylesine ağırdır…
Şimdi sen bir söz edersin,
Yangınlar çıkar ormanlarında yurdumun!
Sen bir gözyaşı dökersin;
Yağmurlar yemin eder bir daha akmamaya.
Hani sen desen ki;
Daha fazla gelmesin ardımdan mutluluklar,
Bilmez cahildir bu yürek,
Anlamaz ki seni!
Gelir ardın sıra cehennemin en dibine kadar…

Upuzun anlatır seni aklım,
Yüreğim sana şiirler yazar
Sana adaklar adar ellerim!
Damarlarımdan bir sen geçersin;
Bir de sen!
Şimdi sen akmasın desen;
Durur kalbim,
Atmaz bir daha!
Kurur kalır içimdeki sen.
Ben girsem de kara toprağa;
Sen kalırsın güzelim her yanımda…