(EMPYRİUM İÇİN)


bilmediğimiz bir yerde
sürekli dolaşan ve akan
akan ve çoğalan
dokunamadığımız bir şeye karşı
ya da tam da içinde
öylece kıpırtısız ve nefes almadan
dururken sanki
hay aksi
bu aklımıza düşen de ne

ne
sanki şimdi yürüyoruz
yollarla aramızdaki adımı
-sanki hep o adımı-
sanki seviyor sevişiyor çiçekler topluyoruz
bir ihtimal barışıyoruz ne güzel
ihtimal oluyoruz küsünce, ne kötü
sanki bir tutkumuz var
beğenip beğenmediğimiz bir çok şeyden
o adımı atıp başa dönüyoruz -sanki hep sondayız-
dalıyoruz hazzına o kadarcık yorgunluğun
sanırım yorgunluğumuzu seviyoruz
bunu kelimelere anlatıyoruz
kelimeler yanlış anlıyor
kelimeler yanlış bir şeyler anlatıyor;anlıyoruz
anlıyoruz ki bir boşluğa aldanıyoruz
bir boşluk aldanıyor bize ve sanki
iki ayrı şeymişiz gibi
sarılıyoruz birbirimize
o bilmediğimiz yerde
o dokunamadığımız şeye karşı
ya da tam da içinde

bu muydu
yok değil
çünkü yokuz geçtiğimiz yerde
vardığımız yerde
yokuz kendimizde
bu şiirde de