Aç susuz kaldım
çıplak dolaştım
bu şehirin sokaklarında,
sokaklar bana bakıyordu
açılmış iri gözleriyle
ben sokaklara bakıyordum
çekingen ve ürkerekten,
sokaklar,caddeler
insanlar
herşey evet herşey
beni yargılıyordu
gözleriyle adeta,
kuşlar,böcekler
agaçlarda öyle,
bu şehirin havasıda
suyuda öyleydi
güldüler gözlerime
yüzleri yüzümdeyken
ardımdan yargıladılar
beni acımasızca,
istemesemde küstüm
dogdugum bu şehire,
zamanla bu sokakların
caddelerin
insanların yabancısı oldum,
köhnemiş bu şehir artık
rutubet kokuyordu
baharda bile,
insanlar yüzsüzleşmiş,
sokaklar sessiz ve isyankar,
caddeler ve süslü vitrinler
sahte gülücükler
dagıtıyorlardı,
geceler dizginsiz ve
sitemkardı,
alabildigince
sayısız yıldızların
ürküten tanıklıgında,
karanlık kusursuz
bir örtüydü
bu şehirin çirkinlikleri
üstüne çöken,
gizlenirdi bir çirkinlik
bir çirkinligin kucagında,
gözüme büyümüyordu
artık çıplaklıgım
biraz üşürdüm kışları
o kadar,
açlıgım bende kalır
yargılayan şehirde bende,
bense çok uzaklarda.....

04/03/1990---Dragos--- Metin GÜRSOY