Tabiat; beyaz çarşafları toplamış
Yeşil örtüleri sermişti
Kelebekler uçuşurdu doğada
Güller tomurcuk tomurcuktu
Güller açmasa da olur
Senin güller gibi açan gülüşün vardı
Sen varken tek mevsim vardı hayatımda
O da bahardı
Sen yoksun ya şimdi
Bütün dünyam karardı
Şimdi neredesin sen!
Gül gülüşlüm


Sözlerimle dokunurdum yüreğine
Gözlerin yağmurları dökerdi
Ellerimle silerdim gözyaşlarını
Gülüşün güneş gibi doğardı
Sanki gökkuşağı açardı yüzün
Yüzünde renkleri sayardım
Gözlerin ayrı bir renk
Kirpiklerin ayrı
Gülüşün bir başka renk
Gamzelerin bir başka,
Kaç mevsimler geçti
Ne yağmurlar yağdı
Arkasından güneşler açtı
Ebemkuşağı kaç kere gülümsedi
Ama hiçbiri senin gülüşün kadar güzel değildi
Şimdi neredesin sen
Ebemkuşağı gülüşlüm.


Mevsimsiz yağan karlar gibi
Aklar düştü saçlarıma erken
Baharım seninle gitti
O günden beri
Benim yaşadığım hayat tek mevsim
Hazan mevsimi
Kara bulutlar girdi şimdi güneşimle arama
Soğuk çehresiyle bakıyor bana hayat
Güneşin bulutlar arkasından gülümsemesi gibi
Bir kerecik olsun gülümse!
Doğ bir kere!
Son kere!
Güneş gülüşlüm.

KEMAL AKGÜL(24.12.2010)