Ağırlaşan hayat, nazar boncuğu gibi iğnelenmiş omzuma
kurumuş ağaç gibiyim
kurtçuklar dolaşıyor gözeneklerimde
iliklerime süzüldü sap sarı hüzün
ölümün kokusu yaklaştı gül tadında
al al oldu yüzüm

vakit geldi
karakış dayandı kapıya
üşüyorum
yok yok öyle üşüme değil
tek tek kırılıyor hayallerim
kırıklarım çoğalıyor
ondandır sıtmalı titremelerim


üstüme devriliyor dağdan kar
omuzlarım küçülmüş
hafif esen rüzgar bile beni yıkar

hayat bu
bir can ister benden
çarpar çarpar post gibi
hiç kaldırmaz yerden


kimdim neydim ben
hiç isyan yoktu dilimde
uçurum kenarındayım
bir dost yok ki tutsun elimde


gelgitlerde yürek denizim
vurunnur
dövünür
sarılır kıyılara
yanar için için kavrulur genizim

bir sır gibi sakladım içimde dertleri
gün be gün kene gibi kemirdiler içimi
gençliğim damla damla aktı gözlerimde
kabus oldu aynalar
sitemler büyüyor sözlerimde


daha kaç kez sil baştan yaşayacağım
sıfırlar toplandı elimde
değerleri olmayan binlerce sıfır
topla çıkar
çarp böl
elde sıfır


kim tutuyor acılarımın çetelesini
artık duyun beni
yanınızda ki berinizde ki benim
benim
o benim


El Nino