Sende gözaçtım dünyaya
sevgili İstanbul
sende gözaçtım,
keşke kör olsaydımda
hiç görmeseydim seni,
gördümde ne olduki
diyecegim tuttu yine
seni gördümde bugözlerle
ne oldumki sanki,
Sende gözaçtım dünyaya
sevgili İstanbul
seni gördüm ilk önce
anamın,babamın gözlerinde
buruk bir gülümsemeyle,
gözlerinden,gözlerime bakıyordun
sinsi,masumca,
degil anamın kollarında
senin kollarında büyüdüm
sevgili İstanbul,
düşe kalka
anamın ak sütüyle degil
senin kaderinle beslendim,
saçlarımı okşamadı annem
evet babamda öyle
saçlarım ellerinde senin
savurdun durdun
savruldum bende öyle
bilmezken seni,
sonra dallar kırılıverdi
ellerimin arasında,
bir boran,bir poyraz
döküldü yaprakları
ellerimdeki güllerin
onca korumama ragmen senden,
sonra dikenleri battı
yüregimin derinlerine
defalarca
durmadan acıttı,kanattı
tel örgüler,
neler verdinki sende
gözaçtım dünyaya
sevgili İstanbul ne verdinki,
ne ögrettinki diyecegim
tutuyor birden,
neler ögretmedinki
sen bana neler
aslında adımı unutturan,
kusura bakma
donuk İstanbul,
ben sende gözaçtım ya
dünyaya onu ögrendim.....

Kartal- Dragos/ Metin GÜRSOY