Aramakla bulunmaz
Fakat bulanlar
Arayanlardır.
Herkesin aradığı Bir nedir?
Onca güzellikten Bir tek seçilir.
Dolaşmıştım bende sayısız zaman
İstanbul kaldırımlarında
Dokundum zaman zaman.

Neydi aradığım?
Arayan kim?
Bu arayışlarda kaybolan mıyım?
Aşk aşk diye döndüğüm sevgili ne?
Yok diyorum ki kendime,
Aşk ekmek gönle
Büyük bir aşk için olsa gerek
Bir sevgiliye kavuşmak
Sevmeyi, sevilmeye
Bir adımmış meğer.

Anladım o gözlerdeki bakışı
Diyor ki yanılarak,
Bu koca dünya sende ey aşk
Anlam sensin,
Amaç sen,
Nasıl neye gideyim
Bir sen varsın
Her şeyden ötelerdesin.

Yok,
İnsan
Yaratılış amacını saptırıyor
Araçlar birer amaç olmuş
Kendi yonttuğu putuna methiyeler düzüyor.
Kaç kere gördüm
Kör olmuş kalbi
Duymuyor
Duyurulmuyor
Nasıl bir insan Ya Rab
Yaşarken kemikleri sayılıyor.

Sanki bin yıldır mezarda
Ölüm için beklemiş,
Öldürmüş vicdanı
Zavallı, sevgili
Zavallı çocuk
Mal ne varsa verilen
Birer araç olan
Hepsi koymuş karşısına
Secde üstün secde ediyor.

Sordum neden
Neden kör ve sağırsın?
Bu kalbi aklı diriltecek olan vahiy
Gelmedi mi?
Alemlere Rahmet olan Nebi
Örnekti
Modeldi, değil mi?

Boyu posu,
Yediği yemediği değil
Yaşayan iz bırakan
Allah’ın istediği örnek insan
Nefes alan yaşayan
Peygamber değil miydi?

Neden tabutuna
Bir çivi daha çakıyorsun.
Gökler ve yer neden
Hep dönüyor yörüngede
Onlara gelen vahyi görüyorsun da
Sana gelmiş Kur’anı
Görecek feraset hani nerde?

Haydi kardeşim
Tut elimden
Allah buyuruyor
İnsanı alaktan yarattım
Bir sevgidir ki
Sevdim ki canına ruh kattım.

Ve eğil dedim
Ey İnsan
Onca azamet karşısında
Sana yakışan küçüklüğünü bilmek
Küçüldükçe Yaratan karşısında,
Mahlukatlar önünde büyümek.

Sakın kanma,
Şeytan ve taraftarları
Durmandan bağırırlar
Dünya bir yana
Ahiret bir yana diye.
Sen iki dünyası olan insansın
Asıl akıbet ahiret der
Dünyevi olan ne varsa
Cennet karşılığında verirsin.

Ya Rab,
Kabul et;
Canlarını, mallarını,
Her şeylerini
Cennet karşılığında veren
Salih kulların arasına,
Amin Amin Amin...

(Aralık 2010 İstanbul)