Kendi içsel değerlerini ve içsel xengınlıklerını işlemiş dizelere... Derin bir sorgulama, özne ile nesneler arasında tezatlık ama bir o kadarda yanyanalık hatta içiçe geçmişlik barındırıyor... Toplumsal bir şiir olmuş...

Söyleyecek o kadar çok sözü varki; midesini bozan ne varsa, çıkarmış bütün pisliklerini dünyanın. Sonrada insan denen öze ve nesyene dönüşen "insana" seslenmiş... İnsan olgusuna, varlığa... Fahişeden anne; Anneden fahişe yapan bir toplum. Anneliğini kutsayan ama fahişesine sahip çıkamyan bir toplum. Ama ikisinde bir olabileceğini gözümüze sokan bir anlatım.Fahişelik kader miydi? Ya annelik...

İnsan yolculuğunun, ne zaman, nereye ne şekilde dönüşebileceğini kestiremeyenlere, ve ötekileştirdiklerine ayna tutan içsel bir çalışma olmuş... İnsan düşüncesine eleştirsel bir bakış açısı getirmiş... Toplum baskısının bizi nasıl İki yüzlülüğe nasıl iiya ya sürüklediğinin güzel bir ifadesi olmuş... Ayıplanma baskısı, elalem neder diyenlerin. O alemın bir parçası olduklarını unuttuklarını yalanını yüze vuran bir çalışma...

Bir dakıka durup düşünmeye davet var. Vicdanlara sesleniş. Farklı bir uslub ve anlatım biçimi.Fırsat buldukça diğer çalışmalarada göz atacağım.


Emeğine sağlık, yeni kelimelerde buluşmak dileğile