Ben öyle bilirim; yazık etmişsin
“Sevgi nedir?!” diye, yazık sen sana.
Özünü, özünden uzak etmişsin!.
Şimdi ne söyleyim, ne deyim sana??.


Ben öyle bilirim; sevgi ağacı
Hep tazedir, taptazedir kocalmaz
Mayasında sevgi olan insanı
İnsan olan, sevmedikçe yücelmez !!.


Ben öyle bilirim; huzur bekçidir
Gönlü alçak olan kul kapısında!.
Pek çok alçağın da tek mihengidir:
Taş olup bekliyor pul kapısında!..


Ben öyle bilirim; boş bir hayâldir
Yardım ummak, merhametsiz yürekten.
Kendine el olur ne garip hâldir
Zevk alırmış!.. Hayvan gibi yemekten!?.


Ben öyle bilirim; hakikât, acı
Sevgiden de nefret doğarmış meğer.
Her derdin tabibi, derdin ilacı
Muhabbet küllense, soğarmış meğer!.


Ben öyle bilirim: fâni dünyanın
Başında sevgidir, sonunda sevgi!
Duâ ederim ben bana: “Dünyanın,
GAFLETÎ taşısın boynunda sevgi!.”