Sanma ki Unuttum gözlerini
Bakışların hâla gözlerimde
En derin haliyle bakıyor
Yine içimi hârıyla yakıyor
Gözbebeklerin yine gülüyor
Karşımdasın sanki.

Okyanusun yosununa bürünmüş rengi
Kirpiklerinden selamlıyor martılar
Kıyılarında volta atmakta sevdalar
Ve üzerinden dökülür kaşların gibi
Adım yüreğinden öpüyor sanki.

Sanma ki sana gelmeyişim özlemediğimden
Oysa özlemin öyle derin ki yüreğimde
Tarifi zor hatta imkansız
Kelimeler kifayetsiz kalır anlatmaya
Öyle bir hüzzam ki içimde
Erciyes misali lav püskürtür sanki.

Sanma ki ismini andığım an
Gözlerimden yaşlar dökülmüyor
Çatıp kaşlarımı kendime kızıyorum
Güne balyoz indirip
Uzaklığına kızmıyorum sanma
Yaşamak öyle zor ki sensiz
Güneş küskün kainata
Günler hep karanlık sanki
Seni çok özlüyorum.

Sanma ki;
kollarında uyuyup rüya görmek istemiyorum
Mavi bir kelebeğin kanadında saçlarına konup
Tarayıp ellerimle kokunu solumak
Buğulanmış gözlerimle yüzüne bakıp
Seni ne çok seviyorum diyebilmek
Yanağına bir bûse düşürmek
İstemiyorum sanma sakın
Seni çok seviyorum.

Oysa;
Yaşamın manası sensin itiraf ediyorum
Bu yüzden yaşamayı ne çok seviyorum bilsen
Ne gözlerin, ne sözlerin ne de cismin
Aklımdan hiç çıkmıyorsun
Biliyorum ki sende
Beni çok seviyorsun.
(Despina’ya)