Ne zaman bir ağıt sesi duysam
Unutur her şeyi hüzne dalarım
Burkulur yüreğim acır duygularım
Gittiğin günü hatırlarım.
Sana akıttığım göz yaşlarımı
Ve bir de zifiri karanlıkların
Issız gecelerinde kaldırımlara düşen
Kimsesizliğimi hatırlarım.

Ne zaman yağmur yağsa üstüme
Üşür titrer büzülürüm de
Kendimi değil
Çatısı damlayan fakiri
Parka sığınmış sokak çocuklarını
Elbisesiz,paltosuz ayakkabısı yırtık dilencileri
Ve bir de seni hatırlarım.

Ne okşayan bir el bulunur
Ne derdini dinleyen birileri
Ne sevgiyle bakan bir göz
Nede ısınacak battaniyesi
Kimsesizleri hatırlarım
Kar yağarken lapa lapa
Ne kardan adam gelir aklıma
Ne buz kaymak kaydırakla
Sadece buza dönderdiğin yüreğimi
Ve birde seni hatırlarım.

Tufan kopar içimde
Halat kopar,kalbim küt küt atar
Yelkenler açarım sana doğru
Rüzgarına kucak açar
Koşarcasına yol alır duygularım
Ne fırtınayı düşünürüm ne de Alabora’yı
Zaman umurumda değil
Tarih kaçsa kaç, saatten bana ne
Yaşamdan koptuğum andır o an
Ne kendimi düşünürüm ne kimliğimi
Ben bende değilim çünkü
Bir seni hatırlarım
Birde sensizliğimi.

Ne zaman bir sevgili görsem el ele
Gıptayla bakar kıskanırım
Göz göze geldiğimizde baktığım gözlerini
Kimi zaman akıttığın göz yaşını
Kimi zaman beni alıp götüren kahkahanı
Ve illa ki , illa ki
Seni hatırlarım DİZEM..!

Süleyman KARACABEY