Her gece kendi karanlığına saklanır
Gizlenir Asuman , Yıldızlar ışık saçar
Her yıldız bir aşka göz kırpar
Benim yıldızımın sana göz kırptığı gibi
Uzak diyarlarda düşleriz birbirimizi
Ve hayallerimizle karışır
göz yaşlarımız akar aynı anda
Suskulara pranga vurduğumuz zamanlarda
Kodese düşer umutlarımız
Ve çıkamaz düşüncelerimiz
kendi yokuşlarımızdan

Sarıldığımız duygular
Kağıttan bir mendil gibi erir avuçlarımızda
Düşen damlaların ızdırâbından sancır kasıklarım
Kayganlaşır zemin güven firarda
İzin verir ten, bırak gitsin der
Ve akar yüzümdeki arklardan
Sıcaklığı kaybolur aheste aheste
Gecenin ürperten uğultusunda
Her bir damla göz yaşı bir yara olur
Kanar kendi yanaklarımızdan

Rüzgar sesi duyulur ara sıra
Ağır aksak tıklatır penceremi
Uçuşan yapraklar vurur camın ortasına
Hayallerine uzanır ellerim
Kahve gözlerinin kuytularına gizlenmek isterim
Gamzelerinin çukurunda
Korkuyla karışık uyumak isterim
Ve kırılır gecenin kasveti
Sarılır kollar
Durulur rüzgar
Uyanırız tekrar gönül otağımızdan

Ellerim
Bir sevdanın umut güvercinini tutarken
Dilimde ayrılıktan bir şarkı dökülür apansız
Tutuşup yanan sevdam küle dönüşür
Gece sabaha gebe kalırken
Kimsesiz ve sessiz odamda
Alaca karanlığın varlığında
Yeni bir sabaha
Yeni umutlarla başlarım
Merhaba Günaydınım.

Süleyman KARACABEY