(sezer atasyas’a)

ı

çocuklukları demir mitlerce öldürülmüş
havarileriniz geldiğinde
susma
kendini kendini becerirken düşle
çığlık at çocuk susma
mor kargalar kanat çırpmasın omuzlarımızda
masumiyetimiz çoğalmasın çocuk susma !
derdim kendime
bilirdim dilimde birikenleri emip çağ atlayacak korkunun
tanrılarınızın tohumuna toprak olacağını
size uyardım
morları siyahlarla kovardım
içimde büyümeyi bekleyen kinim
varlığım için
ben, jon venables olmadan önce
şeytanınıza uyan ucuz bir şeytandım

ıı

sonra kalbinde tunç taçlar çoğaltarak
bitmeyen nedenlerinize yürüyenleriniz
üzerimde durdular ruhum açıldı
karanlığıma kaldım

ve bir gün,
tuttum küçük ve sarı bir elinizden
o el sizdiniz,hepinizdiniz
o henüz toprak kokan taze beden
sormayınız,
kitaplarınız emrettiği
tarihiniz leş koktuğu
kahramanlarınız katiliniz olduğu için değil
ağlayacaktı öldürmesem

katilliğime kaldım

dolaştım dillerinizce
dişilerinizin rahmine damladım
kök korkuları,tarih irinleri çoğalttım
büyüdüm haritalarınızı yırta yırta
görüldüğüm her yerin şeytanı oldum
ben,jon, jon venables oldum
ben katil kahramanınız

tapın bana
işte buradayım