Hak vâki olunca beni sorana,
Garipti seveni yoktu deyiver…
Neden niye diye kafa yorana,
Benden yana derdi çoktu deyiver…

Aşkıma yanmış da kendi kendine,
Sığmaz olmuş özlem gönül bendine.
Günden güne çıktı elemi bine,
Başını belâya soktu deyiver…

Yıllardır dilinde hep adım vardı,
Ne olur gel diye her dem yalvardı.
Lâkin hiç gelmedi nazımın ardı,
Ömrünce yoluma baktı deyiver…

Gitti de Mecnun’a Ferhat’a uydu,
Bir düşün peşinde kendine kıydı.
Tek serveti bana olan aşkıydı,
Gözü mala-mülke toktu deyiver…

Deseler de lâyık sonsuz övgüye,
Her kim ki gönülden tutkun sevgiye.
Kim demiş ki o’na bunca sev diye,
Çektiği çileler haktı deyiver…

Gönül tarlasına hasretler ekti,
Vuslat mevsimini hep iple çekti.
Nerden bilsin ki güz tez erecekti,
Zaman biraz hızlı aktı deyiver…

Saplanırken hasret ok ok bağrına,
Aymazlığım gitti en çok ağrına.
Ben gibi hayırsız bir yâr uğruna,
Koskoca bir ömrü yaktı deyiver…

Veli BOSTANCI