İnsan dedikleri şey, âkil bir bukalemon
Cemiyette mülkiyet, dayandığı tek baston

Onunla maskeler hep, hakikî iç yüzünü
Mala mülke getirir, sonunda her sözünü

Yokluktan nefret eder; ama varlığa tapar
Biraz varlık olmadan âciz insan ne yapar?

Maddî mülküyle kalkar, ayağa âciz beşer
Kendini bulmak için, maddeyi boşa eşer

Nefsinin hakikatı, bedenin verâsında
Ama yine de gezer, varlığın merasında

Acziyetini mülkle, örter bîçâre insân
,,Ben bir hiçim’’ diyemez, içindeki o lisân

O dil, rûhunun dili; susmaz varlık balıyla
Mutlu olmaz ne evle ne de ipek halıyla

Her tehavvül bir şeyin, bir şeyden fisâlidir
Yerine gelen her şey, gidenin bir misâlidir

Her gidenin yerini, doldurur başkasıyla
Dünyaya da el açar, içi boş şapkasıyla

Kâh çocukla kâh malla, dâima mefâhirdir
Fakat onlar varlıkta, muzeyyef cevâhirdir

İşte ben bu varlığı, ,,terk’’ ediyorum artık
Kundurayı bırakıp, giydim yırtık bir çarık

Şu beden serasında, ruhum bembeyaz bir gül
Yaprak yaprak açarken, seyreyledi bu bülbül

Bu güle bir sepettir, konulacağım tabut
Onun gerçek bahçesi, bâkî âlem-i lâhut

Soner Çağatay / 20 Aralık 2010 / Wuppertal

Kelimeler:
Verâ: Arka
Tehavvül: Değişim
Fisâl: Ayrılma, kopma
Mefâhir: Gururlu
Muzeyyef cevâhir: Sahte cevherler
Açıklama:

LÂHUT ÂLEMİ

"Ulûhiyet, ilâhî âlem, yüce âlem." İlâh kelimesinden, vav ve te harflerinin ilavesiyle oluşan bir kelimedir. Sû ılere göre varlık tecellisinin ilk mertebesi olan "ehadiyet âlemi"ne denir. Bu mertebede Allah’ın bütün isimleri ve sıfatları zatında mevcuttur. Mutlak gayb âlemi de denen bu bilinmeyen, görünmeyen âlemde Allah Teâlâ, isim ve sıfatları mertebesine inmemiştir (Sinan Paşa, Tazarrûnâme, Nşr. A. Mertol Tulum, İstanbul 1971, 314 (93 no’lu dipnot), 351(344 no’lu dipnot). Tasavvufta genel olarak bilinmeyen mânevi âleme lâhût âlemi; insanlarla ilgili madde âlemine de nâsût âlemi denir.