Candaki Canan...

Gecenin gam telaşı sararken gündüzümü,
Gözlerimin içine güldü cananım benim.
Bir aşkın ilk gününe çevirerek yüzümü,
Kalbimin enkazına daldı cananım benim…

İçimde binbir hayal bana küskün yaşarken.
Gönlümde ne var ise, gözlerimden taşarken.
Ben onun gözlerini, gözlerimde ararken.
Her nefeste içime doldu cananım benim…

Ah ile inlemekte yüreğimde her bahar
Biliyorum kaderde onu unutmak da var.
Ellerinde bir sevda, gözlerinde intizar,
Yüzümden tebessümü çaldı cananım benim…

Artık yokum kalbinde, deyip gittiği o gün.
Ne dün kalmıştı bende, ne yarın, nede bugün.
Bir yüreğin içinde kaldığım onca sürgün.
Yetti artık diyerek, soldu cananım benim…

O gün başka bir mevsim, efsunlu bir bahardı.
O gün gökyüzünde dert, yeryüzünde gam vardı.
Gözlerimden damlayan yaş değil ah-ü zardı.
Bende bana yabancı, el’di cananım benim.

Sızlıyorken içimde her zerresi ömrümün
İsmi dilimde kanar, ismi benim son günüm.
Bu nasıl bir ayrılık, her hücresi kördüğüm,
Bedenimden ruhumu aldı cananım benim…

Sessiz bir iç çekişle tükenirken dünyalık.
Yüzü yüzüme düşüp, beni andı bir anlık.
Ne acı kaldı bende, ne gam, nede sayrılık.
Makberden mahşerime yoldu cananım benim…
Yüzümde her çizgide soldu cananım benim…

Yusuf MESCİOĞLU