"Çanakkale demız, en büyük muradımız"
İlk bakışta, murad etmek, bir savaş için söylenemez bir kavram gibi görünse de, Cemalettin Gürpınar'ın burada bahsettiği "murat" kavramının zihnimde yaptığı çağrışımdan bahsetmek istiyorum.
Buradaki "murat edilen" milli birlik ve beraberliktir.
İnançtır;
Şuurdur.
Bu coğrafyada yaşayan herkesin topyekün sarsılmaz bir imanla vatan için can vermeye namzet bir ruh olduğu destansı murattır.
"Haçlı düşman gözünü, vatanıma dikemez,
Trakya’dan gelse de, Anadolu’ya giremez,
Çirkin emellerine, mümkün değil eremez, "

Onlar yurdumuza gözlerini hep dikmişlerdir. Biz millet olarak, çadırımızı arslanların göç yoluna kurduk. Uyanık olmak zaruridir.
Bir de, düşman Trakya'dan gelmemiştir Çanakkale'ye.
Deniz yoluyla gelmişlerdir.
.......
Ayrıca günümüzde işgallerin seyri ve izlenen taktikler tamamen değişmiş durumdadır.
Mesela;
Bundan yüzyıllar önce bir devlet diğer devlete harp ilan ederken; "Ülkene bayrağımı dikeceğim, halkını esir edeceğim, yakacağım, yıkacağım" filan derdi ve çarpışma bir varoluş mücadelesine sahne olurdu. Düşman da mertti bu yönüyle.
Ancak günümüzde,
"Efendim, ülkenizi çağdaş uygarlık seviyesine çıkaracağım. Milli gelirinizi arttıracağım. Toplumsal refah getireceğim. En önemlisi de, demokrasiyi egemen kılacağım ülkenizde"
Şeklinde vaatlerle işgale kalkışıyorlar. Irak, Afganistan ve diğer işgaller hep böyle yapıldı bugüne kadar... Artık Düşman mert değil.
Mevzunun bir de ahlaki boyutu var;
Haçlı medeniyeti, bu milleti silahla sindiremeyeceğini çok iyi anladı. Onlar da taktik değiştirdi. İşe insanımızı kutsal kitabı ile arasına mesafe koyarak başladı. Sonra kolaları, yaşam tarzları, eğlence ve müzik anlayışlarını empoze ettiler bize.
Ben, Dede Efendi, Tanburi Cemil Bey, Münir Nurattin Selçuk, Hafız Kemal, Bekçi Bakır, Enver Demirbağ gibi rahmete vasıl olmuş sanatçılarımızın eşsiz eserlerini dinlerken, arkadaşlarımız bana "Ne geri kafalı adamsın, Demet Akalın dinlemek varken" diye eleştiryorlar.
Ben de; "Ben ertelenmiş bir adamım." deyip geçiştiriyorum.
Hasılı kelam; günümüzde korkunç bir kültür istilası yaşıyoruz. Bir şuurlanabilsek!
Gürpınarın söylediği;
"Çanakkale'deki şuurla bir tanışabilsek"
...
Biçimsel yapıya gelince;
Cemalettin Gürpınar şiirlerinde biçim zaafiyetleri genellikle oluyor. Ancak bu zaafiyetler, temayı gölgelemeyecek kadar hafif kalıyor.
Mesela;
"Bil tarihte saklıdır, bizim asil adımız,
Haykırır durur tarih, şöhretimiz şanımız,
Bu yazılan destanda, saklı bizim anımız,
Çanakkale’den geldi, bağımsızlık tadımız,
Çanakkale adımız, en büyük muradımız. "
Bu bentte, "adımız, şanımız, anımız, tadımız" uyakları arasında doku uyuşmazlığı var. "adımız" ile "tadımız"; "şanımız ile de "anımız" birbiri ile kafiyeli. Gönül isterdi ki, her dört mısra da aynı kafiye örgüsü ile ele alınmış olsaydı..
Bu durum neredeyse bütün bentlerde ufak tefek farklılıklarla devam ediyor.
14'lü hece ölçüsünün kulağımızda bıraktığı musiki, 7+7 biçimindedir. Ancak, Gürpınar'ın şiirinde, durak yerlerinin değişken olması, okuyucuyu bu ritmik hazdan mahrum bırakıyor.
"Kur-an okur, tekbir alır, Ali, Ömer, Osman,"
Mısrası ve;
"Vatanı kurtarmak için, ecdat düştü derde, "
Mısrası, 8+6 şeklinde kurgulandığından akıcılığı aksatmıştır.

Gelelim seslendirmeye;
Fon sönük, yorumcunun sesi ise belirgindir.
Serhat'ın vurgu, ses ve yorumu gerçekten güzel.
Yeni şiirlerde buluşmak dileğiyle saygılar sunuyorum.