Biz,
Bir olup çağladık .
İman ile her gün kaynayan gönül,
Bir Rabbe yürüdük özü hür.
Simgelerle çevrilen şu gök ve yer
Hangi taşı kaldırsan
Gökkubbe, Yıldızlar
Hepsi Hak ile var.
Çağlar Allah Allah diye
Tekbir Tekbir üstüne
Söyleriz Haktan bize hediye.

Kimseye kalmaz bu dünya
Yolculuk ahiret için
Yollar bir bir geçilir:
Doğum ve ölüm
Bir han ki,
Başlangıç ne
Hangi ateşe uçan
Pervaneyiz biz.

Fitneye düşmüşüm,
Şu dünya ilinde
Yandıkça curufum kaynar;
Geriye özden özüm
İmanımız var.
İsyan etme gönül
Sınandıkça bilenir insan
Ta arşa yükselir
Eridikçe süzülür
Pürü pak ruhun.

Ey Eyyüb Aleyhisselam’dan gelen yolcu
Dertlerinle piştin mi?
Yoksa Karunlar gibi şımarıp
Benim malım, mal benim diyerek
Yerin kırk kat altına mı indi
Eşyaya tapan curufun.

Yokluktan varlığa getiren Rabbim
El çekmezsin kulundan
Sana şükürlerim yetmez
Her nefeste söylesem
Şükürler.
Bilirim Sen
Kelebek kanatlarına kurşun yüklemezsin,
Herkese cürmünce yük verirsin.

Her dağın karı ayrı yağar
Ey yüce Rabbim
Gazabından büyük Rahmetin var.
Lutfunla bağışla bizi
Şefkat ve merhamet kaynağı
Bizi bize bırakma
Vahyinle yıka yıka gönlümüzü.

(Aralık 2010 İstanbul)