Bazen acı düşer pencerene, yağmur yerine
Suskun bir akşamüstü hasretle yanarken
Birden mahzunlaşır, ağlarsın

Bir gün benden geriye sadece anılar kalır
Sen de anlarsın aşk dediğin iki kişiyle yaşanır
Yapayalnız kaldığına mı, bensizliğe mi,?
ağlarsın

Buluşmak düşlerde kalır
Görüşmekse imkânsızdır
Bir şişenin gölgesiyle kadeh tokuşturursun

Ah! Sevdiğim, yanık bir türküsü vardır ayrılığın
Yüreğine sızı düştüğünde hissedersin
Ve her telinde sazının acıdan titrersin
Bir öpücüktür gözlerin de dondurmaya çalıştığın

Benim nefesimdir yol alan
Dudaklarından göğsüne
İşte o zaman düşerim pencerene yağmur yerine

Bazen acı açar gülümüz
Belki de hiç gülmez yüzün
Yalnızca geceleri kucaklarsın benim yerime

Ve ben bu öykünün sonundayım canım
Yan yana yazılmış ayrılık ve ölüm
Gideni döndürmeye yetişmez gücün
Yüzünü kaplar sonsuz bir hüzün
Dolanır gözlerin de hayalim dokunamazsın

Sana belki acılar kalır, bana özlemin
Unutmak için her gün için de bir mum söndürürsün
Ve söndürdüğün her mumla, küllenir yangınların
Ama sen benim hiç sönmeyen yangınım olacaksın