’Sürdüğün an namluya karanlık bir akşamı,
Anıların dans eder gözlerinin önünde,
Elinde değil artık sürdürmek bu yaşamı,
Söz tetik ve parmağın hasret yıldönümünde’




Deniz feneri yalnız, terk edilmiş mendirek,
Ve muhtemel umutla çarpıp duran bir yürek.

Hatıralarla dolu şu sahilin her yanı,
Oysa zalim zamanla öğütülür her anı.

Saçlarında rüzgârlar, gözlerinde yağmur var;
Dalgalara bakarak beni anan nazlı yâr.

Nankör dalgalar sözde aşkımıza beşikti,
Kumdan kalelerimiz sabah delik deşikti.

Sahilimiz, dalgalar çok uzakta kaldılar,
Mesafeler eliyle aşkımızı çaldılar.

Gel desen de gelemem, gel desem gelemezsin,
Oysa nasıl özledim elbette bilemezsin.

Sevgimizin tarifi; sonsuza dek özlemek,
Hasret oduyla yanıp bir mucize gözlemek.

Böyle yazılmış yazı, ayrılığa kurulmuş,
Zarfımızın üstüne yasak mührü vurulmuş.

Tarancı’yla eskidi mesafeye hükmetmek,
Şimdi yeni moda var; kader neyse rük’netmek.

Ne kader ne mesafe, isteme benden rükûn,
Aşkımıza yakışan isyan içinde sükûn.

Bu öyle bir duygu ki, gelmez hiçbir kaleme,
Bilerek talip olduk yolu meçhul aleme.

Sen de umutlu musun, ne yazık bilmiyorum,
Yazılı andımızı yine de silmiyorum.

Ama artık yoruldum, tek isteğim dinlenmek,
Ya sıcak göğsün olur, ya kabrim sonsuza dek.

Hatıralar eskidi; sisli puslu, bulutlu,
Tükendi varlık özüm, boş mezarım umutlu.

Makman
Muammer Akman

Sayfamı ziyaretleriyle onurlandıran tüm şiir dostlarına ve şiirimi güne lâyık gören seçki kuruluna en içten teşekkürlerimi sunarım.