vakit aydınlığa düşüyor
sabah göz kapaklarını aralar gibi
kirpiklerin arasından güneş
son örtüsünü kaldırıyor gecenin



aşkın odağına vurgunuz / ondan geceyi görmez gözlerimiz
biz rahmetin / niyâzının / gökyüzüne topraktan yağdığını biliriz
yere düşen her yağmur damlasında melek
değmiyor ise birbirine / düşüyor böyle söylemek



hangi hesap tutar hangi yarınlar bizim murat
devamını getir haydi yok olan dünlerinin geriye
gözyaşların ile yıka yeryüzünü arza dokundur alın
kimsenin kısmetinde yoktur aslında zerre kadar zulüm



en son toplanırlar iyi bilirdik diye bilmeseler bile
kimbilir ötesini berisini senin gibi kendisini kim
kimi yaşar iken okuyamadığı bir FATİHA’ile gider
kimi zor kimi kor kimi görür iken amâ gider



birikir gözlerimde yağmurlarım bu yüzden
dokunsalar ağlayacak gibiyim durmaksızın
kahretsinlere dökül zemheri soğuğu şimdi
bütün baharlara nazar mı değdi san ki yâr



bir tövbedir her insan dudağında asılı duran
kulundan söz bekliyor gönüllerinden RAHMAN
çaresiz kakacaktır elbette bir yudum su ozaman
uyan gönül dostum / ahir zaman işte bu zaman!!!





ÖLÜM GELECEK NEFESİNDEN DAHA DA YAKIN
ŞU YALAN DÜNYADIR ALDANMA SAKIN
DÖNÜVER ARDINA MANA İLE BAKIN
İYİLİKTEN SÖZ ET GAFLETTEN SAKIN



SANMAYIN ŞU DÜNYA SANAL HİKAYE
KIYMET VERDİĞİN ASIL BEDEN HİKAYE
EBEDİ YAŞAMAK ASIL TEK GAYE
UYAN HEY GÖNÜL DOSTUM AHİR ZAMANDIR !!!