bu kentin payına yalnızlık düştüğü an
yokluğuna şiirler ağladı
hangi bezle silsem camdaki izleri
ister istemez buğulu kaldı

can yoldaşım sen gittin gideli
henüz bizim buralara yaz düşmedi
şu günlerde yine
üzerime ince ince yağıyor kar
üşüyorum için için
yüreğim dar başımda efkar

bugünler de sık yaptığım birşey var
gözlerim kar tanelerine takılı kalıyor
tutamasam da uzun uzun seyrediyorum
sanki herbirin de kanatlı bir melek var
ne kerametse hiçbiri birbirine dokunmuyor
sanki incinmekten korkuyor haspalar

ıslanma tasam yok
çoğu kez atıyorum kendimi dışarıya
belki bir iz bulurum senden diye
dalıyorum sokak aralarına
kedilere takılıyorum sıkıldıkça
bir görsen öyle arsızlar
biraz yüz versem yelkenler fora oluyor
kıyamazsın sevdikçe
tepeme çıkıyor namussuzlar
belliki onlar da ben gibi yalnızlar

can yoldaşım çoktan dır hava raporlarını izlemiyorum
farketmiyor
artık üşümülüğüme de aldırmıyorum
hem üşüsem ne çıkar
zaten yüreğim ayazda iken
ne giysem ince duruyor üzerimde
gayrı üşüsem ne yazar

can yoldaşım fazla söze ne hacet var
ömür dediğin de ne ki
işte tükeniyor azar azar


üşüsem ne çıkar




11.12.2010
ferhan erdoğan