7
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1525
Okunma

uzun zamandır ağlamamıştım camlarda
gecenin bir yanına yağmur vurdu
bir yanına kuduz yalnızlığım
kimse duymadı incinmelerimi
kimse görmedi ağlayan ellerimi
bir amin kadar bitmişti herşey
bir mefta kadar yorgundum oysa hücremde
gecenin afakı devriliyordu gümbür gümbür üzerime
kimse bilmedi enkazımı
kimse anlamadı yağmurun intikamını
yalnızlığım büyüyordu karanlığında gecenin
korkuyordum yağmurdan
bir de duvardaki aynadan:
-ya baktığımı göremesem-
AYŞE IŞIK UYANIK
5.0
100% (3)