11
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1963
Okunma
Gecenin güneşi yakar adamı,
Hiçbir şeye benzemez.
Gönül işi bilmecedir,
Yaşamayan çözemez.
Bir sokak lambasına dalar gözleriniz.
Ne gelip geçenler çeker ilginizi,
Ne de başka bir şey düşünürsünüz.
Yakıcı bir sıcakta terlerken,
Dizleriniz göğsünüze yapışır, üşürsünüz.
Bir ay doğar, tepeleri yararak.
Buğulu bir aydınlık kaplar dünyayı.
Siz, ellerinizi sinenizde bağlarsınız.
Hiçbir sebep yoktur aslında,
Yine de ağlarsınız.
Oturduğunuz koltuğun yarısı boş kalır,
Bir köşesi yeter size,
Odanız, küçülür küçüldükçe.
Ona ulaşacağınızı sanırsınız;
İç çekip üzüldükçe.
Dertleştiğiniz her şey maddedir;
Karaladığınız bir kağıt ,
Ya da kuru bir çiçek.
Konuşursunuz kendi dilinizce,
Çiçek, dilinizi nerden bilecek.
Bir uyku gelir istemediğiniz,
Bir yastık ki dikenli.
Gecenin güneşidir örtündüğünüz.
Her sabah yeni bir umuttur ama
Şimdi bir hatıradır güldüğünüz.
10/12/2010
Antakya / Hatay
Mehmet Ali Türkan