Düşün ey insanoğlu,
Tek bir ağacı düşün,
Kökten çıkan bir beden,
Bedene bağlı dallar,
Ve yaşamı anlatan,
Hayat veren yapraklar.

Sarılır, kök toprağa,
Akıtmaz, sağa sola,
Bedeni taşımaktır görevi,
O bedendir çok canlının,
Rahat ettiği evi.

Kuşların sahnesidir,
Ayrı ayrı her bir dal,
Yapraklar kulak kesilirken,
Cıvıltıda canlanır,
Aşk denilen o masal.

Rüzgar bir üfleyince,
Neyiyle gök kubbeden,
Eğilir bükülür, ağaç,
Bırakmaz dallarını,
Kırılsa da birkaçı,
Kendi kendine sarar yaralarını.

Her yaprak vefasızdır,
Sararınca terk eder,
Dallar sadık aşıktır,
Kopamaz , bedeninden,
Ağaç her bahar tekrar doğurur,
Vefasız yaprakları,
Yaşam bulur yeniden.

Yuvalar cıvıl cıvıl,
Yavrularla seslenir,
Kuruyan ,
Susamış ,
Çatlamış beden ,
Sevgi ile beslenir.



07/06/2010
Başlama:22.40
Biritiriş:22.56

Antakya/ HATAY
Ağaç kadar olamıyoruz.