Unutulmayanın Şiiri…

Bir yangının içinde kaldı yüreğim yine
Oysa meftun olmuştu yüreğim yüreğine…
Susarken nefes nefes, içimde gözlerin var.
Sinemde feryat figan, dilimde sözlerin var…

Gözlerimden aşağı süzülürken kederim.
Kanarım her seherde, bülbülle ah ederim.
İstemem, görmeyeyim ne bir gölge, ne bir yüz.
İlkbahar sende kalsın, benim olsun deli güz…

Tebessümüne meftun yaşıyorsam suçum ne
Bırakma beni gülüm kalayım gözlerinde.
Adını anmak için her hücremi kanattım.
Bir can kalmıştı bende onu sende tükettim…

O mücella çehrende kalsın benimde yüzüm.
Kirpiğinde bulunsun iki damlalık izim.
Sen izin ver yeter ki, gizlenirim orda ben.
Sen istemeden düşmem efsunlu gözlerinden…

Gözlerin çağırırken beni isyana yine,
Başlıyorum yeniden güzide bir ayine…
Gönlüme nefes nefes işlenirken ayrılık,
Beni bitirir gülüm bu kabus, bu hastalık…

Çare yok gideceksin hadi durma gülüm git…
Beni koynuna alsın bir kenarda ölüm git…
Geriye dönme sakın anma bile ismimi.
Bir kenara atıver gönlündeki resmimi…

Bir gün düşüverirsem ateş gibi içine,
Anlarsın yüreğimin bu sevdada suçu ne…
Anlarken gözlerine iki damla yaş dolar.
Hayalim gözlerinde alevlenir ve yanar…

İsmim düşer ansızın içine bir kor gibi.
Bir tek harfini bile tesadüfen duysan da.
Toprak beni sararken ebedi bir yar gibi.
Artık unutsan da bir unutmasan da…
Şimdi unutsan da bir unutmasan da…

Yusuf MESCİOĞLU
06.02.2009 / 02.54