saklambaç oynadım çocukluğumla

ben ebe oldum
o saklandı
elliye kadar saydım
gözlerimi açtım...

duruyor
tam karşımda
gözlerini kapatmış
o
koskoca dünyayı
masumluğunda
gözlerinde saklamış

sobe diyemedim...



saklambaç oynadım çocukluğumla

ben ebe oldum
o saklandı
kırka kadar saydım
gözlerimi açtım...

oyunumuzu unutmuş
yeni oyun bulmuş
otuzda haftayım
altmışta biter
yırtılmış
beyaz yakalı
kara önlüğü
dudaklarında
muzip bir gülüş
kalbinde
yüz on vuruş
terler akarken yanaklarından

sobe diyemedim...



saklambaç oynadım çocukluğumla

ben ebe oldum
o saklandı
otuza kadar saydım
gözlerimi açtım...

yağmurlu bir eylül akşamında
bir elinde
üç numara fırça
diğerinde
kan rengi
kırmızı boya
kahrolsun cunta
yazıyor
kaçarken
sokağın
taş duvarlarında
kıl payı sobe olmaz iken

sobe diyemedim...



saklambaç oynadım gençliğim ile

ben ebe oldum
o saklandı
yirmiye kadar saydım
gözlerimi açtım...

sevda düşmüş yüreği
yine
yüz on çarpıyor
ilk aşkının
gözlerine bakıyor
hayrat çeşmenin
buza kesmiş suyunu
ellerinde taşıyor
onlar hala
Haypet ’in
dar sokaklarında yaşıyor

sobe diyemedim...



saklambaç oynadım gençliğim ile

ben ebe oldum
o saklandı
ona kadar saydım
gözlerimi açtım...

Karadeniz’in
dimdik yokuşlarında
bir resmi araçta
kendi şoförlüğünü
kendisi yapıyor
resmi hizmete mahsustur
yazısının tam yanından
sol ayağı
dışarıya sarkıyor
elli beş model willys
bu dik yollarda
bir tek
arazi de kalkıyor
çaresizliğine çaresiz
hasta ninenin
çaresini taşıyor
yol hem sisli
hem de yokuştu
zaten bende de
arazi yoktu

sobe diyemedim...



saklambaç oynadım olgunluğumla

ben ebe oldum
o saklandı
beşe kadar saydım
gözlerimi açtım...

mangal başında
rakısını yudumluyor
biraz kilo almış
saçları da
hafiften ağarmış
bir türkü mırıldanıyor
çift candarma kaymakam konağından geliyor
türküsü
başından sonuna memleket kokuyor
olgunluğumun kadehinden
bir yudum
içiyorum
hesabı ilk kez
ben ödemiyorum
yakaladım sanmıştım
yanılmıştım
ben
yakamoza dalmıştım
o ise
közlerin kızıllığında
bildiğim hayallere

sobe diyemedim...



saklambaç oynuyorum kendim ile

ikimiz de ebe olduk
ikimiz de saklandık
hiç sayıda saymadık...

daha aynı sabah
silueti aynada
gülümsüyor karşımda
ben sağ gözümü kapatıyorum
o sol gözünü
ben sol gözümü açıyorum
o sağ gözünü
ben ne yaparsam
tam aksini yapıyor

gözlerimin içine bakıyorum...

geldi işte
oyunun bittiği an

sobe diyeceğim tam

benden önce...

benden önce...

benden önce,

o beni sobeliyor...



Dr. Kamil Aksu