ey şair ...
derler ki ;
Şirin gözyaşlarıyla akıtırken Ferhat’ın terini
yanağından düşen çiy taneleri
şahin kayasında ki taşları deler
elma dağından akan seller
Şirin ile Ferhat’ı söyler...

ey şair ...
derler ki ;
Mecnun Mecnun olunca çöller de
Leyla’da çöllere düşmüş
Mecnun’un içinde dir Leyla
Leyla yaşar iken ölmüş...

ey şair ...
derler ki ;
Kerem dizinin dibi için Aslı’nın
tam otuz iki dişin çekmiş
şimdi Erciyes dağında
açan sarı bir gülmüş
yanında ki kırmızı
Aslı’nın yandığı külmüş...

dur şair...!

sevmeleri dünlerde bırakmışlar bir bir
toprağa karışmış hüzünleri
umutları karakulaklarda bir siyah yaprak
terk edilmiş sevdaların dingin hanelerinde

yazarken kalemin
dur...

umarsız olur aşk...
diğerine derler meşk.

ve
şimdi bana bir umar söyle

değişilen hüzünler
terkedilen sevdalar
kara kulaklarda ki umutlar adına

bu sevda çıkar mı
umarı olmayan bir yola

şimdi sor şair...

ve
bu şair

elinin emeğini silerken alın terinden

umarsız bir cevap versin sana

aşka dair...


Dr.Kamil Aksu