Onlar bizim bahçemizin çiçekleriydi
Kimi yeşil kimi kırmızı goncalar bağlardı her ilkbaharda
Kiminin dikenleri sivriydi
Masmavi bakardı güneşe kimileri
Onlar bizim bahçemizin
Nasırlı elleriyle tandır bağlayan
Ve her yaz gülüp
Her kış ağlayan
Cefakâr Anadolu anasının
Yağız feryatlarıydılar
Kundaklarında özgürlüğe susamış
Bir kere yüzükoyun uyutulmamış
Yalınayak topraklarda oynayan
Damarlarında kızıl kanları kaynayan
Yılkı atlarıydılar

Onlar bizden
Biz onlardan
Memleketimizin toprağından güç alan
Delikanlı ve baş eğmeyi bilmeyen
Sopalarla Dolmabahçe açıklarında demirleyen
Çelik göğsüne kasatura saplayıp
6.Filoya kafa tutan
Bizim delikanlı huylarımızı dünyaya haykıran
Gözü kara
Bahtı kara
Yolu aydınlık
Yiğit yaraları taşıyabilen
Bir cigara sarımı sabır yüreklerinde
Kaderleri kendi ellerinde
Memleket kokan efendileriydiler
Parkalarında taşıyıp bütün varlıklarını
Özgürce yaşatmak istediler
Özgürce ölebilsinler diye
Türkülerle gömülebilsinler diye
Masum Anadolu evlatlarını

Onlar bizim dağda ceylan
Ateşte kor
Yatakte er
Sabahın tan
Denizde hırçın yanımız
Onlar bizim yağmurda yıkayıp
Toprakta süzdürdüğümüz kanımız
Onlar Anadolu
Onlar canımız




Onlar bu toprağın kokusu üzerine sinenler...
Onlar sömürülmeyi hazmedemeyenler.
Onlat evlat
Onlar bizim ocağımızın tüten dumanları
Unutturmayın unutmayın o kahramanları