sevdan ile dolandım puslu sokalarda
kayboldum yokluğunda
göz kapaklarımda tuz tortusu birikti
yine de
gönülden destur demedim ayrılığa
buna rağmen
suç katranın bulandı aşka
ölmek bu olsa gerek
hayaller bile ucu ucuna intihar arifesine girdi
yoksunluğun düşmüş bir kere yüreğime
ben artık benden usandım can erim

şafakta mutluğuma düşen yârim
varlığından kat kat sevgiydi yüreğime harmanlanan
gayrı şu gönlümün derdi büyük
sensizlik kahır seli gibi yıktı gönül çeperimi
yalvardım aşk doğan her bir yüreğe
sordum,isyanlarımı siper edip göğsüme
siz de benim gibi, sevdalandınız mı?

varın da
karanlığı çözen ay ve yıldızlara söyleyin
ben duyacak halde değilim esen yeli
dilden dile kem sözü
alın yazsını bozan dil yarası değil mi?
mağdur olansa kör umutları bekleyen gözler değil mi?
uykusuzluk kengel dikeni gibi batar aşk acısı

yenildim artık sensizliğe
gülen yüzümü işgâl ediverdi yalnızlık
düşlerim göğün boşluğunu kuşatmış can erim

bir yanım benle uğraşıp duruyor
içimi kırbaçlıyor ellerimin kederi
kan mayalanmış gözbebeklerimde
kuşkanatlarında çırpınan dudaklarımda adın
yetmiyor sol yanımdaki cılız soluklar can erim

baksana
geceme nöbet değişimine gelmedi yine hayalin
kulağım kapını vuruşuna dakikaları istiflemiş
nasıl dayanılır apansız gidişine söyle can erim
nasıl
nasıl dayanılır……………………
nsıl diner içimdeki bu isyan
herşeyde ,her yerde hayalin
şarkılar seni söyler
şiirler sen kokar
ben ağlarım,koynuma düşer gölgen damla damla
büyür içimde sensizliğim
ses ver içimde ki çığlık
uzaklardan bakma ne olursun
ne olursun can erim