Yalnızlık bataklık gibidir, içine girersen öldürürsün kendini
Bir matem havası içinde kaybettiğin bir çok şey anar seni
Ve sen yalnızsındır
Ve sen ölmüşsündür...

Sonsuzluk koşusu,gece görüşü ve bir kadın kalır arkanda
Bastığın toprak saymaz olur ruhsuz bedenini tüm bu yaşadıklarınla
Sıcacık nefesinle soğuk akşamlarda ısıttığın o eller
şimdi bir başka nefesle ısınmaktadırlar
Sesini duyan bile olmaz,
ezberlediğin yeminler çoktan yalanla oyun oynamaktadırlar
ve sen bilinmeyendesindir
belkide ruhunla başbaşa yalnızlığa mahkumsundur...

Bana geri gelen umutlarım
Şimdi yaşama dair tek ortağım
Tutamadığım bu aşk
Deniz kıyısı gibi
Her şeyin kıyısında
artık sen sönmüş ışığımsın yada bu yaz sıcağında ki soğuk nefesimsin...

Neredeydin de bulamadım seni,
Hangi pınarın başındaydın da sana susuz kalamadım...
Şarkılarda mı aramalıydım seni,
Yoksa dumanı tütmeyen boş bir evde mi ?..

Benzerin de varmıydı ki bulamadım.
Neleri vermedim ki geri dönersin diye
Adım divaneye çıktı
Yinede bırakamadım yabancı suratlarda seni aramayı...

Uykularımda bile defalarca hasretinle boğuşuyorum.
Sen neymişsin de yüreğim yaşanan bunca acıya rağmen seni sevmekten vazgeçemiyor
Değerin yaşadığım her saniyede sevgiyle büyüyor
Bildiğim her yalan yıkıntılarda yok oluyor...

Radyodan dinlediğim her şarkıda sen vardın
Nereye gitsem,nereye baksam hep sen vardın
Aşkın saflığı inançlarımın üstüne çıkmıştı bir kere
Yıldızlar bile sönük kalıyordu senin yanında..çok sevmiştim seni çok..

Çektiğin dokunaklı aşk hikayelerini biliyordum onun için başım hep secdedeydi
dualarım seninleydi...
Yokluğumda belki benden de çok gözyaşı havuzunda ıslanıyordun
Ama her gece acımazsızlığın aşkının önüne geçtiğinde sen engel olamıyordun
Sahildeki kumlar gibi ezip,geçtin üzerimden....mevsim kış...

Seni görmeye gelmediysem ikinci bir ayrılığa kalbimin dayanamayacağındandır.
Seni her gördüğümde yemyeşil kırlarda buluyorum kendimi ; inan boğuluyorum
Denizdeki dalgalar gibi bir vuruyorsun kendimi kaybediyorum
Artık gülmek istiyorum..seninle sevince doğru yelken açmak istiyorum
hadi koşalım aşka...
Aşkımızla yeniden doğalım....
yüreğimizi sadece sevgiyle dolduralım derken sayende her şey bitti...

Unutan unuttu her şeyi...bir ben kaldım yokluğunla başbaşa
Silemedim , aksine daha da çoğalttım içimdeki sevgini

Aşkın terk ettiği sevgililer kodundayız..işte buna aşkın vedası yada belası-)....
Sen yine adınla kurtarıyorsun..ya ben!..

Seni sevdiğime şahidim İzmit körfezi
Yokluğunda akıttığım tüm gözyaşları onda gizli
Bu sana benden kalan son her şeyim
içi boş beyaz bir sayfa gibi anlamsızım

...ve sen olmayınca hiçbir şey olmuyor
artık sensizliğe alışmalıyım yada toprağa
ve sen , seni alıp bu yürekten giderken bir şeyi unuttun onun için geri geleceksin!...


emre onbey 26 / 10 / 2006