Gün yüzü görmemiş
Gün yüzümü görmemiş
Gün devrildi yüzüm güne yandı
Görmedim vuslatın adı Züleyhaydı
Orda kaldım sağır bir kuyu
Ölmedim ey bedevi ey çöl ey Ay sığınağı


Beni sana bağışla güneşe düşsün kanım
Ey hicranım ey hira sureti melek mihrabım
Aminsiz dinim yasam yasak kitabım
Okunmuş güz suresi düş tapınağım
Kutsanmış suyum arınmışım girdabında
Ganja serpilen külüm ateş rüzgarım


Ordayım işte tam orda
Ateş hırsızı söylencesi de sen
Masal bu ya bir var bir yokmuşsun
Açılmamış bir kitabın son sayfası
Belki bir fotoğraf arkası hatırası
Ya da imlası bozuk kehribar taşı
Okunmuştur velhasıl künyem
Bir bir kırıldı kelimeler dilinde
Dul bırakma düşlerini ayakta
Herkes çıplaktır herkes yalnız
Kenti yağmalanmış bir sokakta


Özrü kekeme bir kibrit
Su ve siyanür
Teneşire geldim bir sevdada
Kendini asmıştı bir kadın
Balkonda yağmur ve çocuk
Lal sükut Es firar gece piç
Bir şiiri siyah bir kefene sardım ben
Bir oda beş duvar bir tabut
Tanrıya komşu hücrem


Bir yontuyla değiştim yüzümü
Tam da üşürken ürperti gözlerinde
Bir haç bir ilmek hileyle ve cebren-
Değildim eğildim salkım söğüt
Biat bir Aşk okunmuş bıçak
İsmailim recm bilenmiş masat
Uyan bir düşte dul kalmasın vuslat
Merhale yağmalanmış bir ömrün hikayesinde
Düşmesin Can kırığı mesafeler
Dur tam orda masum bir heykel
Bir çocuk- yüreğini öpsün bir Adam...
Bütün bulutları gözlerine bağladım
Kutsal yağmurla oynarken gölge
Rüzgardım o büyüdüğün şehirde...


...






CÇ_