2
Yorum
0
Beğeni
3,0
Puan
1424
Okunma
Lâl sanıyordu taşı, toprağı, suyu ve ateşi
evrenin ortak dilini öğrenememişti
işaretleri çocukların yüreğinde
çiçeklerin tohumunda
yıldızların ışığında saklıydı oysa
kehanet değildi sırrına erdiği hakikat
büyümek t-uzaktı hayata
dedi ki ey ömrüm! şiirle yun acılı bilincimi
O resmi sonsuz kıl gözlerimde
ve çocuk kalamadığım için ’bağışla’ beni..
AĞUSTOS 2009-İZMİR
MÜJGAN KARAKILIÇ
5.0
50% (1)
1.0
50% (1)
Cevap Yaz