CÖMERTLİĞİNDEYİM AŞKIMIN



Hangimiz yanmadık ki?
Hangimiz kavrulmadık,
Aşk ateşi narında hangimiz ölmedik ki…
Ömrümüzün en güzel baharında;
Bir sevgilinin göz bebeklerine,
Asmadık toz pembe düşlerimizi.
İşveli bakışların edasında,
Koparmadık kasırgaları hangimiz.
Ve kızgın gönül lavlarında,
Kaç yürek yanmadı söyle…!
Yokluğuna nasıl dayanacak bu yürek böyle…

İçim içime sığmaz durmaz yüreğim,
Dayanmaz yokluğuna.
Bir selamına koşarım yalın ayak,
umutlarım peşi sıra ardıdan.
Yeşil bir hale olur gözlerin,
Takarım seni boynuma.
Uzanmak gelir düşümde,
Göğsüne yatıp sarılmak sana.
Sende uzansan sarsa kollarım,
Seni “Vuslata çeyrek kala”…

An gelir kesilir ayaklarımın altından,
Kızıl toprak.
Küçülür dünya gözlerimde,
Fethetmek isterim İstanbulu.
An gelir Piri Reis olur yelken açarım,
gözlerinin yeşiline ben.
Çekerim kılıncımı Donkişot olurum,
Savaş açarım yel değirmenlerine.
Bir senin cömertliğinde boğulurum,
Duygularım sus pus olur…!
Bir sende volkan olur yakarım,
Bedenim de ki ateşlerde seni…

Gel eyy sevgili…!
Gönül hicran nedir bilmesin,
Erelim vuslata seninle.
Yaşayalım sevdaya dair,
Ne varsa ömür son dem de.
Ve son nefes aşk kalsın dudaklarımızda,
Sönmesin aşk ateşi.
Öldürelim yalnızlığı aşkın koynunda,
Ömür vuslata çeyrek varken.
Yaşayalım aşka dair düşlerimizi,
Bir kaplumbağa sırtında…



BU GÜN SEN,
YARIN BEN,
GİDECEĞİZ BU ŞEHİRDEN.
ÖMÜR MEÇHULDE,
ZAMAN VUSLATA ÇEYREK VARKEN.
MEKAN VUSLATA ÇEYREK KALA,
BEN SE;
CÖMERTLİĞİNDEYİM AŞKIMIN…



İbrahim ALTIKULAÇ
“Senin Uğruna”